Allahu akbar. Voor mij betekent deze zin heel veel. God is groot. Niet in de zin van “mijn God is groter dan jouw God”, maar in de zin dat God zo oneindig groot is dat ik me er niks bij kan voorstellen. Mensen in het Westen zijn niet zo dol op deze zin. Het is de zin die ze horen in de film of op het journaal als er iets ontploft. Ik herinner me nog de schaamteloze verwoesting van prachtige metershoge Boeddhabeelden in Afghanistan in 2001.

Nadat de fundi’s de beelden aan gort bliezen, riepen ze “Allahu akbar!”. De beelden gingen bij mij door merg en been. Hoe kun je zo bekrompen zijn dat er cultureel erfgoed voor moet ontploffen? Brengt dat de moslimgemeenschap in de moderne wereld ook maar één stap verder? Ik was toen nog geen moslim, maar er staat toch echt in de Koran “Jullie jullie geloof en ik het mijne” (Soera al-kafiroen). Hadden ze niet gelezen zeker.

De kapers van 11 september 2011 riepen waarschijnlijk ook “Allahu akbar”. Sindsdien is niks enger en meer strafbaar om te roepen in een vol vliegtuig. En begrijpelijk ook. Zelfs ik maak me zorgen als ik in een drukke metro in Londen, New York of Madrid naast een bebaarde man met jurk en flinke rugzak zit. Rationeel weet ik dat als er iemand zich zou opblazen, hij of zij er waarschijnlijk minder opvallend uit zou zien. Toch blijf ik een beetje bevreesd dat deze broeder ineens “Allahu akbar” begint te roepen en een ontsteker uit zijn binnenzak haalt. Dan is hij meteen mijn broeder niet meer.

De zin “Allahu akbar” heeft dus de laatste 10 jaar ingeboet aan populariteit in het Westen. Tot nu. De Arabische Lente heeft de wereld laten zien dat moslims geen bekrompen dictaturen meer willen, maar vrijheid, welvaart en democratie. De beelden van jongeren die het zat zijn, spreken boekdelen. En ze gebruiken religieuze taal die tot nu toe een slecht imago heeft gekregen. “Inshallah hoepelt Khaddafi op” of “Moge Allah ons verlossen van Asad”. Vooral na het vrijdaggebed laaiden de protesten bij de onderdrukte massa op. “Allahu akbar” klinkt nu bij elke overwinning van de rebellen. Nu moeten ze alleen nog afleren om in de lucht te schieten, want die kogels schijnen ook weer naar beneden (pdf alert) te komen.

Uit onderzoek was al bekend dat Westerlingen positiever zijn gaan denken over mensen in de Arabische wereld sinds de revoluties. Hopelijk klinkt “Allahu akbar” na de volgende 10 jaar weer een stuk positiever in Westerse oren.

Bron: WijBlijvenHier.nl